W przeciwną stronę.

[Oszpecony]

No, no... widzę, że szybko zostałem rozłożony na czynniki pierwsze.

Przyznaję, że mój pierwszy post pisałem w pośpiechu i trochę jest chaotyczny. Ale do rzeczy. Pierwszą miłość też już mam za sobą. Miłość to fucktycznie nie tylko sex, są tam jakieś uczucia, opiekuńczość, oddanie, tęsknota, mniej więcej jak przyjaźń bez pożądania. Nie uważam miłości tylko i wyłącznie za sex, jak niektórzy to zinterpretowali, po części z mojej winy, więc tę kwestię porzućmy.

Kolejna sprawa - nie jestem żadnym dekadentem, który rozpacza z tego powodu. Bardziej czuję się tak, jakbym wkroczył na nową ścieżkę życia, dającą wolność. W miłość nie wierzę i nie mam zamiaru wchodzić w takie układy. Czuję się wolny.

A w przyjaźń wierzę, rodzeństwo kocham, starszych szanuję. Wierzę w przyjaźń, ale w miłość nie potrafię i jak na razie nie chcę, bo nie jest mi potrzebna. Nie szukam jej na siłę, częściej to ona mnie znajdowała, ale teraz wiem, że wcale jej nie potrzebuje do szczęścia. Nie dziwię się tym, którzy w myślach nie szczędzą mi wyzwisk. Nie rozumiemy się, bo często mają oni te swoje "cudowne, nieskazitelne połówki". Nie spotkałem jeszcze nikogo, kto by wytykał wady swojej miłości.

Miałem coś jeszcze napisać, ale jakoś o tym nagle zapomniałem.

[PFC]

No, no... widzę, że szybko zostałem rozłożony na czynniki pierwsze.

Nie ty pierwszy i nie ostatni. Mnie też to swego czasu spotkało.

Miłość to fucktycznie nie tylko sex, są tam jakieś uczucia, opiekuńczość, oddanie, tęsknota, mniej więcej jak przyjaźń bez pożądania.

Mawiają, że głodnemu chleb na myśli. A już poważnie, to masz trochę racje tiwerdząc, że:

Bardziej czuję się tak, jakbym wkroczył na nową ścieżkę życia, dającą wolność.

Napisałbym to już wcześniej, gdybym nie przeczuwał, że za owe zdanie posypią się zaraz gromy ... Ja tam czuję się bardzo dobrze wolny od opinii innych ludzi, od najróżniejszych manipulacji, od tracenia wpływu na własne życie, od tych wszystkich gierek, w których "tak" znaczy "nie" i na odwrót.

Nie rozumiemy się, bo często mają oni te swoje "cudowne, nieskazitelne połówki".

Zapomniałeś jeszcze dodać, że "cudownymi" i "nieskazitelnymi" pozostają najczęściej do czasu. A potem dopiero zaczyna się prawdziwa zabawa... Ujmę rzecz jeszcze inaczej: uważam, iż "miłość", którą warto by się zainteresować trafia się tylko trochę częściej, niż szóstka w totka, a ponieważ ja w totka nie gram, to identyczny stosunek mam i do tej drugiej sprawy.

[unlucky_sink]

Pewnych rzeczy nie da się odrzucić,

da, jeśl nie sprawiają Ci przyjemności, jeśli się o nich nie myśli, ale skoro założyciel tematu napisał

Nie chciałbym też nikogo pokochać otwarcie, bo nie chciałbym tego kogoś zranić.

można przypuszczać, że po prostu się boi...

Nie rozumiem jak mogą, głównie mężczyźni zresztą, opowiadać o swoich łożkowych przygodach swoim kolegom

co to ma wspólnego z miłością?

Nie rozumiem kobiet bawiących się jeleniami, którzy dla niej zrobią wszystko (zmanipulowane zwierzątka).

i to? Toż nie każdy związek dwojga dorosłych ludzi tak wygląda.

. Ponadto napawa mnie obrzydzeniem cała ta forma miłości, z jej naiwnością, albo żałosne, przedmiotowe podejście do drugiej osoby.

wybacz ale o jakiej formie mówisz?

[pani_minister]

Czuję się wolny.

Ja też. A kocham, z każdym rokiem bardziej i więcej. Mi na przykład miłość daje to, że nie czuję żadnych ograniczeń, żadnych granic, żadnych restrykcyjnych reguł, lubię ten mój rodzaj wolności.

W miłość nie wierzę i nie mam zamiaru wchodzić w takie układy

Jeśli nie wierzysz, to nie możesz przecież Jeśli dla Ciebie miłości nie ma, to nie możesz sobie życia pod nią i z nią układać, przecież to oczywiste. Tylko terminy musisz trochę zróżnicować, bo piszesz o tym, że jakaś miłość Ci się trafiała. Jak trafiała - to istnieje przecież, nie możesz zaprzeczać jej istnieniu, w końcu sam ją widziałeś. No, chyba, że nie wierzysz w jej istnienie dlatego, że to, czego doświadczyłeś, to nie miłość była (na to zresztą stawiam) - ale wtedy należałoby to nazywać inaczej, bo ja wiem - zakochaniem? zauroczeniem? miłostką? seksem z pierwiastkami opiekuńczości? Popierdółką właśnie

częściej to ona mnie znajdowała

Jakby Cię raz miłość znalazła, to juz by z Tobą została, do tego nie jest nawet partner potrzebny. On / ona może zniknąć, ale uczucie zostaje w Tobie, widać to choćby w tym, że zaczynasz kochać i akceptować siebie, otoczenie, Wojownicze Żółwie Ninja i Andrzeja Leppera. I nie tylko "połówka" (idiotyczny termin swoją drogą) jest cudowna, ale całość egzystencji. Miłość sprzyja afirmacji, a porządna miłość sprawia, że afirmujesz nie tylko jednego człowieczka, który akurat śpi obok (ze wszystkimi jego / jej wadami), ale także resztę życia dookolnego. A przede wszystkim siebie - bo kochając siebie także przecież taplasz się w miłości.

Nie dziwię się tym, którzy w myślach nie szczędzą mi wyzwisk.

Ci, którzy porządnie kochają, nie wyzywają Nie muszą się dowartościowywać umniejszając innych, bo miłość dowartościowuje ich wewnętrznie wystarczająco

[ Dodano: 2007-04-13, 15:21 ]

pani_minister napisał/a:
Pewnych rzeczy nie da się odrzucić,
da, jeśl nie sprawiają Ci przyjemności, jeśli się o nich nie myśli,

Tak. Tylko, że jak Cię miłość już raz palnie, to stanowczo nie należy wtedy do rzeczy, o których nie da się myśleć - i które (choćby masochistycznej czasem) przyjemności nie sprawiają. Można zapanować nad tym, jak miłość tę okazujemy / wykorzystujemy / walczymy z nią czy co tam jeszcze ludzie z uczuciem robią - ale odrzucić? Nie da się ot, tak. Ktoś, kto kocha, nie jest w stanie powiedzieć przecież: ok, dość tego dobrego, od jutra patrzę na świat inaczej, nie kocham, wyrzekam się. Można unikać milości i nie dawać jej szansy zaistnienia, uciekać przed nią i chować się - ale jak raz dopadnie, to odrzucić nie daje się, skubana.

[Ted Bundy]

cóż, osobiście jestem wyznawcą teorii, że można budować szczęście bez miłości. Ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy masz pieniądze. Spore pieniądze. Nie mając pieniędzy, a mając miłość, jest w miarę. Nie mając tych obu "rzeczy" - jest tragicznie

[unlucky_sink]

Tylko, że jak Cię miłość już raz palnie, to stanowczo nie należy wtedy do rzeczy, o których nie da się myśleć

są ludzie których nie palnęła nigdy

Nie da się ot, tak. Ktoś, kto kocha, nie jest w stanie powiedzieć przecież: ok, dość tego dobrego, od jutra patrzę na świat inaczej, nie kocham, wyrzekam się.

zgadzam się całkowicie.

cóż, osobiście jestem wyznawcą teorii, że można budować szczęście bez miłości. Ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy masz pieniądze. Spore pieniądze

równie dobrze możesz sobie kupić psa-na co Ci kobieta

[pani_minister]

są ludzie których nie palnęła nigdy

Są, nie przeczę, długi czas sama byłam nie-palnięta przecież Zresztą przykładów w tym topiku też na pęczki. Doskonale wtedy można sobie życie bez miłości układać i szczęśliwym być, nie neguję przecież tego

[nadia]

Oszpecony napisał/a:
Nie chciałbym też nikogo pokochać otwarcie, bo nie chciałbym tego kogoś zranić.
można przypuszczać, że po prostu się boi...

I to jak.... Bo on boi się odrzucenia, ten nasz jaśnie-oświecony-oszpecony
Ale jak to mówią, trzeba raz z konia spaść i porządnie dupą trzasnąć o podłoże, to się później czlowiek przestaje bać jazdy konnej.

A tak na poważnie... Nie ma się co śmiać. Czasami Ci naprawdę kochający ale bez wzajemności, kończą samobójstwem... mam nadzieję, że siebie do takiego stanu nie doprowadzisz, oszpecony ?

[unlucky_sink]

to się później czlowiek przestaje bać jazdy konnej.

no nie wiem czy to trafiony przykład;)

Czasami Ci naprawdę kochający ale bez wzajemności, kończą samobójstwem..

o czym ty piszesz? czytałaś w ogóle temat ?

[Mona]

Nie widzę sensu w byciu kochanym przez kogoś, bo trudno uwierzyć w uczucia innych, właściwie pobudzone fizycznością i hormonami.

Wiesz, bez tego ludzkość wyginęłaby.

Widzę tylko pożądanie, ewentualnie manipulację.

Może zacznij widzieć szerzej

Czuję się wolny.

Ha! Gdybyś czuł się wolny, to nie miałbyś takich dylematów, nie założyłbyś tego tematu i nie rozmawiałbyś o tak niechcianej miłości

[ksiezycowka]

Bardziej czuję się tak, jakbym wkroczył na nową ścieżkę życia, dającą wolność. W miłość nie wierzę i nie mam zamiaru wchodzić w takie układy. Czuję się wolny.

A od kiedy to milosc ogran icza jakakolwiek wolnosc? Cos Ty za ta "milosc" mial do diaska?

[tarantula]

A od kiedy to milosc ogran icza jakakolwiek wolnosc?

Jednak ogranicza w jakims stopniu...chcac nie chcac trzeba rezygnowac z czesci siebie. Na poczatku tego sie nie zauwaza ale z czasem...

[nadia]

o czym ty piszesz? czytałaś w ogóle temat ?

Oczywiście
I po tym tekście autora:

Nieszczęślwie miłości przeżywał każdy i przyznam się szczerze, że odebrałem je z wielkim bólem.

wnoszę, że ten tekst:

Bardziej czuję się tak, jakbym wkroczył na nową ścieżkę życia, dającą wolność. W miłość nie wierzę i nie mam zamiaru wchodzić w takie układy. Czuję się wolny.

to jedynie dorabianie "ideologii" do zawodu miłosnego...

Stawiam beczkę piwa, że mu przejdzie za pół roku... <browar>

[ksiezycowka]

hcac nie chcac trzeba rezygnowac z czesci siebie.

Bzdura. Czlowiek sie zmienia, ale nic n ie traci. Wrecz zyskuje.

[Sorecer]

Mam kolegę, który jak mówił też przeżył zawód miłosny. To nic że miał z może 14 lat i tak naprawdę dziewczyna nie dowiedziała się o jego małoletnim zauroczeniu, a on zablokował się tak mocno, że ani nie potrafi rozmawiać z dziewczyną, ani go one nie interesują a cały czas sprawia wrażenie jakby mogły nie istnieć! Cały czas też pogrążony jest w swojej pasji komputerowej, a widok wzmacniacza, tudzież samplera robi na nim większe wrażenie niż uśmiech ładnej dziewczyny! :-/

Oszpecony też piszesz o wolności bez miłości a tak naprawdę jesteś zniewolony myślami o wewnętrznym fuj tego uczucia. Wydajesz nam się na pierwsze wrażenie okrojony z uczuć, nieszczęśliwy a piszesz że bez miłości może być tak cudownie! Napisałeś też że kochasz rodzeństwo, a czy to już nie jest miłość? Wydaje mi się że miłość jest w Tobie, ale z powodu zawodu boisz się dopuścić do siebie to uczucie po raz kolejny! Boisz się po raz kolejny zaryzykować i zamykasz się w swoim świecie! :-(

[Oszpecony]

Oszpecony napisał/a:
Nie chciałbym też nikogo pokochać otwarcie, bo nie chciałbym tego kogoś zranić.
można przypuszczać, że po prostu się boi...

I to jak.... Bo on boi się odrzucenia, ten nasz jaśnie-oświecony-oszpecony
Ale jak to mówią, trzeba raz z konia spaść i porządnie dupą trzasnąć o podłoże, to się później czlowiek przestaje bać jazdy konnej.

A tak na poważnie... Nie ma się co śmiać. Czasami Ci naprawdę kochający ale bez wzajemności, kończą samobójstwem... mam nadzieję, że siebie do takiego stanu nie doprowadzisz, oszpecony ?

Mów o mnie co zechcesz. Im dłużej żyję, tym częściej dochodzę do wniosku, że nie mam się czego bać. Głupie, i to bardzo. Nie zależy mi na odrzuceniu czy przyjęciu, zwyczajnie tego nie potrzebuje.

Samobójstwo z miłości do kobiety mi nie grozi, bo nie sądzę abym potrafił kogos teraz pokochać. A jakby co, to i tak pójdę do diabła.

to jedynie dorabianie "ideologii" do zawodu miłosnego... Stawiam beczkę piwa, że mu przejdzie za pół roku... <browar>

Łatwo przejrzeć drugiego człowieka na wylot, nieprawdaż? Niestety, zawód miłosny to dla mnie od jakiegoś czasu tak żałosne zjawisko, że naprawdę nie warto nad tym rozmyślać. Szkoda czasu i życia. Stawiam beczkę własnej krwi, że mi nie przejdzie za pół roku.

Oszpecony też piszesz o wolności bez miłości a tak naprawdę jesteś zniewolony myślami o wewnętrznym fuj tego uczucia. Wydajesz nam się na pierwsze wrażenie okrojony z uczuć, nieszczęśliwy a piszesz że bez miłości może być tak cudownie! Napisałeś też że kochasz rodzeństwo, a czy to już nie jest miłość? Wydaje mi się że miłość jest w Tobie, ale z powodu zawodu boisz się dopuścić do siebie to uczucie po raz kolejny! Boisz się po raz kolejny zaryzykować i zamykasz się w swoim świecie! :-(

Nie jestem zniewolony. Świadomie je przyjmuje i w pełni się z nimi zgadzam. Zniewolony byłem wcześniej. Nie wiem, jaki się wydaję, czy jako psychopata czy nieudacznik czy "nazywaj mnie jak chcesz". Kocham własnych przyjaciół, rodzeństwo itp. ale nie potrafię uwierzyć w miłość mężczyzna-kobieta. Nie wiem czy miłość jest we mnie czy w kimkolwiek. Nie podejmuję się takich osądów.

[Sorecer]

A wierzysz w przyjaźń męsko - damską? Bez seksu oczywiście?

Może powinieneś dać sobie szanse a nie dostrzegać zło i bezsens miłości?

Miłość potrafi być udana, piękna i każdy ma na taką szansę! Nawet Ty!

Napiszę Ci że leżąc na chemioterapii miałem na sali dziadka, którego wykańczał nowotwór! Dziadek był bardzo słaby co chwile podłączony do przetaczającej się krwi, a gdy rano przychodziła do niego żona zyskiwał szczyptę energii by móc się do niej uśmiechnąć! Było widać w nim radość, że ją widzi mimo cierpienia, bólu, choroby! Cieszył się, że jeszcze raz może ją zobaczyć, a ona babcinka robiła wszystko, żeby mu choć na chwile ulżyć tak bardzo jak tylko mogła. Mieli pewnie tylko siebie, bo nigdy nie widziałem córek, synów, wnuczek itd. w odwiedzinach, a mimo tego nie poddawali się!

Ja jestem na wózku z powodu raka. Zanim wstanę minie jeszcze trochę czasu. Na szczęście mam kochającą dziewczynę, która gdy tylko może przychodzi pomagać mi w życiu codziennym, gdy rodzice muszą być w pracy! Nie protestuje, nie krzywi się, jest na każde zawołanie. Ćwiczy ze mną, stawia pierwsze kroki, pomaga myć i znosić dodatkowe trudy... Robi to tylko dlatego że mnie kocha i chce walczyć o moje zdrowie! Gdyby nie miłość z jej strony, oraz rodziców, nie wiem czy dałbym rade.

[Oszpecony]

Tak, jak najbardziej wierzę w przyjaźń damsko-męską. Jednakże w chwili, kiedy pomiedzy dwoma takimi przyjaciółmi pojawia się cień miłości, to już zaczynają się podrzędne gierki mające na celu zdominowanie partnera, kontrolowanie, w których jak ktoś tu już wspomniał, "tak zanczy nie i na odwrót". Pożądanie, jako nieodzowny element miłości, może zniszczyć z czasem całą więź, przez swoje chaotyczne i emocjonalne działanie.

Właśnie dałem sobie szansę. Nowego życia. Będąc wolnym, czuje się świetnie. I nie wmawiajcie mi uporczywego trwania w żalu i smutku a la Werter Kiepski Samobójca.

Podajesz przykład z życia swojego, swoją drogą życzę powrotu do zdrowia, chciałbym zauważyć, że tak samo może być pomocny przyjaciel. [/b]

[PFC]

Tylko terminy musisz trochę zróżnicować, bo piszesz o tym, że jakaś miłość Ci się trafiała. Jak trafiała - to istnieje przecież, nie możesz zaprzeczać jej istnieniu, w końcu sam ją widziałeś.

Myślę, że autor topicu poszedł niewłaściwą drogą, negując coś, czego istnienia zaprzeczyć się nie da... Sądzę, iż lepiej, gdyby skoncetrował się na licznych wadach omawianego zjawiska, bo tym sposobem również doszedłby do źródeł swej postawy, a uniknął błędów natury metodologicznej.

Wydajesz nam się na pierwsze wrażenie okrojony z uczuć, nieszczęśliwy a piszesz że bez miłości może być tak cudownie!

A może to właśnie miłośc sprawiła, że taki się stał? ...Dla odmiany rzuć okiem na moje. Widzisz tam jakieś objawy załamania, itp.? Po prostu autor jest dopiero na początku drogi. Z czasem będzie się czuł już tylko lepiej... albo sitwierdzi, że jednak miłośc lepsza. Pożyjemy, zobaczymy.

Napiszę Ci...

Na dwa Twe przykład znajdzie się ze dwadzieścia, mówiących o czymś dokładnie odwrotnym, więc na mnie nie robią one większego wrażenia. Rozumiem, że czujesz się szczęśliwy i bardzo dobrze. Ja takich dodatkowych atrakcji jak miłość (w każdym sensie tego słowa) po prostu na razie nie potrzebuję. Skoro innym się przytrafia to bardzo dobrze, ale dla mnie byłaby ona wręcz wrzodem na d.upie.

Samobójstwo z miłości do kobiety

Najgłupsza rzecz, jaką mężczyzna może zrobić.

to już zaczynają się podrzędne gierki mające na celu zdominowanie partnera, kontrolowanie, w których jak ktoś tu już wspomniał, "tak zanczy nie i na odwrót"

To byłem ja. Tak się skałada, że parę razy obejrzałem sobie z boku jak takie "podrzędna gierki" wyglądają. Było to naprawdę żenujące i pomyślałem, że prędzej mnie szlag trafi, anieżeli stanę się kiedykolwiek podmiotem owych zabaw. Maksymie tej pozostałem wierny do dziś. Pewnie, że nie jest to wybór idealny ale - akurat dla mnie - najlepszy z możliwych.

[Oszpecony]

Myślę, że autor topicu poszedł niewłaściwą drogą, negując coś, czego istnienia zaprzeczyć się nie da... Sądzę, iż lepiej, gdyby skoncetrował się na licznych wadach omawianego zjawiska, bo tym sposobem również doszedłby do źródeł swej postawy, a uniknął błędów natury metodologicznej.

W sumie, masz rację. Trudno niestety zanegować, coś co istnieje. W każdym bądź razie, nadal dochodzę do tych samych wniosków, czy przez negację miłości czy jako jej wróg.

Naprawdę nie wiem, w jaki sposób wydałem się wam

okrojony z uczuć

, ale chciałbym sprostować, że jestem nadal zdolny do okazywania wielu innych uczuć. I nie jestem

nieszczęśliwy

, czuję się dobrze.

To byłem ja. Tak się skałada, że parę razy obejrzałem sobie z boku jak takie "podrzędna gierki" wyglądają. Było to naprawdę żenujące i pomyślałem, że prędzej mnie szlag trafi, anieżeli stanę się kiedykolwiek podmiotem owych zabaw

Tak własnie myślałem, że to Ty. Te podchody są żałosne. Jeszcze gorsze jest "polowanie na swój obiekt marzeń", cały szereg zachowań i technik manipulacyjnych. Uwłaczające. Już nawet mnie śmiech nie bierze na myśl o tym. Czasami głupota niektórych zjawisk jest tak duża, że śmiech jest nie na miejscu.

[runeko]

Podajesz przykład z życia swojego, swoją drogą życzę powrotu do zdrowia, chciałbym zauważyć, że tak samo może być pomocny przyjaciel.

Nie zrozumiales ani troche tego o czym on napisal, prawda?
Tak poza tym- przyjaciol tez sie kocha. Ja dla tych najblizszych bylabym w stanie zrobic to samo, co dla rodziny lub kogos, kogo kocham. Oni udowodnili, ze tez potrafia zrobic dla mnie wiele. Przyjazn jest trwalsza odmiana milosci, ktora potrafi przezyc i zniesc o wiele wiecej.

Maksymie tej pozostałem wierny do dziś.

Kiedys przyjdze ktos, kto to zmieni. Czlowiek logika i zimna krwia nie pobije milosci. To tak jak z choroba psychiczna.

Ja sobie zyje sama (jako, ze bez kogos uwieszonego u mej dupy) juz pare miesiecy i odrabiam zaleglosci wynikajace z tego, ze sama bylam rzadko przez ostatnie piec lat. Bedzie ktos po drodze, to bedzie. Mozna poczekac pare miesiecy, nawet pare lat. Mysle, ze moje podejscie jest jak najbardziej zdrowe i prawidlowe. Kiedys czulam, ze zylam tylko po to, zeby z kims byc, ze musialam miec kogos przy sobie. Kiedy pozbedziesz sie tego przekonania jest o wiele latwiej.

[Oszpecony]

Nie zrozumiales ani troche tego o czym on napisal, prawda?

Dlaczego tak twierdzisz?

Czlowiek logika i zimna krwia nie pobije milosci.

Nie sądze. Już udawało mi się odkochiwać i w sumie, mogę odkochać się z każdej osoby. Nie mówcie tylko, że udawało mi się tylkodlatego, że to nie była ta jedyna bo to bezsens. Tą "jedyną" mogą być setki kobiet. Wystarczy chcieć i złamać samego siebie. Nie twórzmy wyidealizowanego obrazu niezwyciężonej miłości, jako siły zdolnej "góry przenosić".

[pani_minister]

Tą "jedyną" mogą być setki kobiet.

Oczywiście, ale Ty się chyba trochę źle orientujesz. Miłości nie szuka się w otoczeniu i walorach "jedynej", miłości (i umiejętności kochania) szuka się w sobie. Ale jak się siebie samego nie lubi na tyle, żeby

chcieć i złamać samego siebie

, to zdecydowanie miłości w tym nie ma. Ani własnej - ani żadnej innej.

mogę odkochać się z każdej osoby

Nic w przyrodzie nie ginie... zabierasz miłość z jednego miejsca, przestajesz ją ogniskować na jednej osobie - i co się dalej z nią dzieje? Znika w niebycie? Znaczy, że w ogóle jej nie było. A jak była - to zaczyna po prostu ujawniać się inaczej, niż namiętne czułości względem pojedynczego człowieka. Jest w Tobie i wpływa na to, jak świat odbierasz i jak się z nim komunikujesz. Odkochanie z osoby nie oznacza wyrzucenia miłości z umysłu lecz co najwyżej jej przekierunkowanie.

[Oszpecony]

Dlaczego uważasz, że nie lubię samego siebie? Łamię siebie dla własnego dobra.

Odkochanie z osoby nie oznacza wyrzucenia miłości z umysłu lecz co najwyżej jej przekierunkowanie.

Wyjaśnij jak to wygląda w praktyce? Troszkę nie rozumiem.

[PFC]

To tak jak z choroba psychiczna.

Sraczka, buldożer, a teraz choroba psychiczna. I to wszystko wyszło z ust ludzi, którzy zdaje się wierzą w miłość, jak Żydzi w złotego cielca.

Tą "jedyną" mogą być setki kobiet.

Ja bym lekko Twe zdanie przemodelował: w zasadzie każda spotkana kobieta może się stać "jedyną" - przynajmniej na jakiś czas - a skoro tak, to tytuł ów traci wiele na swej wyjątkowości i ekskluzywności, stając się kolejnym wytartym pojęciem, używanym wtedy, gdy jest to wygodne.

Nic w przyrodzie nie ginie... zabierasz miłość z jednego miejsca, przestajesz ją ogniskować na jednej osobie - i co się dalej z nią dzieje? Znika w niebycie? Znaczy, że w ogóle jej nie było.

To powiedz mi może skąd się ona bierze Jeżeli np. w mym życiu jej nie było, to w jaki sposóby by przyszła? Energia z kosmosu? A skoro by jakoś nadeszła, to z pewnością mogłaby tak samo odejść... Nigdy nie jest tak (poza genami i kalectwem), że człowiek ma coś dane raz na całe życie.

Łamię siebie dla własnego dobra.

I to jest podejście, które doskonale rozumiem. Ja doszedłem już do takiej perfekcji, że "łamać" się nie muszę. Jeżeli chodzi o miłość do kobiet (również w aspekcie fizycznym), to udało mi się osiągnąć coś na kształt nirwany. Jedyne emocje w owej materii na jakie obecnie się zdobywam, to wzruszenie ramion.

[Ted Bundy]

jedno ciekawi, PFC. Z jakiego powodu taka droga? Bo że wybrana, bo tak lepiej i spokojniej, raczej nie uwierzę.

[Mona]

Oszpecony, nie wziąłeś pod uwagę jednego - że jak będziesz miał zakochać się, to tak się stanie, bo nie ma możliwości, aby wydać rozkaz sercu

[nadia]

Mona ma rację
Ponadto, chciałam dodać, że miłość (ta szczęśliwa) spotyka ludzi "w nagrodę". PO prostu, widocznie Oszpecony, nie zasłużyłeś sobie jeszcze....

Zbastuj na razie, i pokornie czekaj na łaskę od losu
A jak już nie będziesz mógł "strzymać" to się zakochasz nawet w oślicy

[Andrew]

Mona ma rację
Ponadto, chciałam dodać, że miłość (ta szczęśliwa) spotyka ludzi "w nagrodę". PO prostu, widocznie Oszpecony, nie zasłużyłeś sobie jeszcze....

Zbastuj na razie, i pokornie czekaj na łaskę od losu
A jak już nie będziesz mógł "strzymać" to się zakochasz nawet w oślicy

bardzo przepraszam , ale piszesz pierdołeczki
szczesciu trzeba pomagac
szczescie sprzyja też przygotowanym !

kawał

Modli sie jasiu do boga - Boze daj mi wygrac w totka .... Bóg do niego przemawia ... jasiu - daj mi szanse , zagraj w niego choc raz !

[nadia]

bardzo przepraszam , ale piszesz pierdołeczki
szczesciu trzeba pomagac
szczescie sprzyja też przygotowanym !

Toż przecie piszę, że musi sobie zasłużyć !
A te pokornie oczekiwanie, dotyczylo tylko nastawienia... a nie tu chłopak lamentuje, że już nigdy nikogo, itp. itd.